Od našeg dopisnika
Sarajevo – U trnovskom selu Dejčići pre dva dana su pronađeni i ekshumirani posmrtni ostaci bračnog para Nenada i Mare Vasić koje su pripadnici Armije BiH likvidirali na kućnom pragu u junu 1992. godine, kada su na svirep način ubili još oko 128 civila, među kojima je bio i 18-mesečni Milun Tešanović.

U krvavom pohodu, osmišljenom u glavama članova tadašnjeg muslimanskog ratnog predsedništva, koje je delovalo u Trnovu, likvidiran je i pravoslavni sveštenik, zapaljena crkva i sve srpske kuće. Za ove zločine još uvek niko nije odgovarao.

„Tužilaštvo BiH poseduje relevantne dokaze o zločinima koji su izvršeni nad srpskim civilima, ženama, starcima i decom, ali optužnica nema ni nakon skoro 18 godina. Tužilac Vesna Ilić, koja vodi ’slučaj Trnovo’, očito, čeka da umru svi svedoci, kako se nikada ne bi saznalo ni ime monstruma koji je mogao da ubija i novorođenčad. Način na koji je likvidirana većina žrtava je, takođe, poznat, jer je obavljen uviđaj odmah nakon što je kontrolu nad Trnovom 1993. godine preuzela Vojska Republike Srpske. Postoje i svedoci, Srbi koji su bili zatočeni u jednom od dva tamošnja muslimanska logora i koji su ukopavali svoje ubijene rođake i komšije”, kaže član Operativnog tima za traženje nestalih lica RS Slobodan Škrba i napominje da se još traga za posmrtnim ostacima osam ubijenih starica.

U vreme kada je izvršen „unapred planirani pokolj u svim trnovskim selima”, dodaje Škrba, na području Trnova i šire nalazili su se i pripadnici HOS-a, jedinice koja je nosila naziv „Rečka pukovnija” kojom je komandovao Mirko Bunoza, zvani Hakala, što govori da su „hrvatske oružane snage od samog početka delovale na području BiH i, zajedno sa muslimanskim hordama, vršile najstravičnije zločine nad nenaoružanim i nevinim srpskim civilima”. Prema njegovim rečima, na području Trnova 1992. godine neke porodice su „zatrte”, jer su kompletne ubijene, a bez najmanje po dva člana i više ostale su porodice Bjelica, Popović, Vasić, Tešanović, Vlaški, Mojević, Timotije, Kuzmanović, Vukmanović, Knežević, Ivanović, Štaka, Golijanin, Cvijetić, Kenić, Pržulj i mnoge druge.

Ekshumacija posmrtnih ostataka bračnog para Vasić, koji su preneseni u Centar za obdukciju i identifikaciju u Lukavici, obavljena je bez prisustva lekara sudske medicine, kao i predstavnika Međunarodne komisije za traženje nestalih, što nije izuzetak kad su u pitanju srpske žrtve, ali jeste protivzakonito. „U naredbi koju je, u konkretnom slučaju, Institutu za nestala lica BiH uputila sudija za prethodni postupak Vesna Jasenković jasno je naznačeno obavezno prisustvo i lekara, a zašto se on nije pojavio to bi ’neko’ morao da obrazloži”, smatra Škrba koji tvrdi da se „sudske naredbe strogo poštuju samo onda kada se obavlja ekshumacija stradalih Bošnjaka”, što, zaključuje on, „samo potvrđuje da se, svesno i namerno, nastavlja praksa različitog odnosa prema žrtvama”.